| با من صنما دل یکدله کن | گر سر ننهم، آنگه گله کن | |
| مجنون شده‌ام؛ از بهر خدا، | زآن زلف خوشت، یک سلسله کن | |
| سی‌پاره به کف در چلّه شدی | سی‌پاره منم! ترک چله کن | |
| مجهول مرو، با غول مرو | زنهار! سفر با قافله کن | |
| ای مطرب دل زآن نغمه? خوش | این مغز مرا پُرمشغله کن | |
| ای زهره و مه زان شعله? رو | دو چشم مرا دو مَشعله کن | |
| ای موسی جان، شُوْبان شده‌ای | بر طور برو، ترک گَله کن! | |
| نعلین ز دو پا بیرون کن و رو | در دشت طُوی? پا آبله کن | |
| تکیه‌گه تو حق شد نه عصا | انداز عصا! وآن را یله کن | |
| فرعون هَوی? چون شد حَیَوان | در گردن او، رو زنگله کن |
.jpg)
